9/3 Port Sea, Ferry en gevolgen Labourday

Donderdag 9/3
Ook nu weer rustig opgestaan en ontbeten. Nog even langs de receptie want we moesten nog betalen. Daarna boodschappen gedaan aan de overkant van de weg. We gingen naar Sorrento om nog even door te rijden naar Port Sea. Om daar te komen, reden we door een wijk met zeer grote huizen, mooi om te zien. In Port Sea was weer een Nationaal Parc (elk park wordt zowat een nationaal park genoemd in Australie).

We gingen daar een uurtje lopen naar het einde van de landtong, waar ook bunkers en oude kanonnen uit de tweede wereldoorlog stonden. We moesten even wat klimmen en toen stonden we op een mooi punt, waar je zowel de baai als de oceaan kon zien. Ook hier was er weer een combinatie van strand, stuk droog gevallen, rotsen en een branding die weer mooi breed was. Foto's gemaakt en terug gelopen.

Om even over 12 kwamen we bij Sorrento bij de Ferry aan, die ons naar de overkant moest gaan brengen. Helaas zagen we hem net wegvaren, dus moesten we een uur wachten. Toch maar vast door de slagboom. Hier moesten we betalen en de meneer aan de kassa deed er erg lang over. Vervolgens kwam hij met een bedrag wat wel erg hoog was. Maar ja, we moesten toch over, dus maar betaald. We kregen wel een reçu en die maar eens gecontroleerd. Wat bleek, hij had ook een auto meegerekend. Dus terug naar de kassa. En al snel de verontschuldigingen, hij was net nieuw en iemand anders corrigeerde. We kregen wel even 64 dollar terug, dus het was de moeite!

Op de Ferry was een lekker windje, mooi weer en prachtig uitzicht. Het werd nog mooier toen we dolfijnen en later zeehonden in beeld kregen. Rick kreeg ze zelfs springend boven het water op de foto, top! Aangezien we als eerste op de boot reden, gingen we er ook als eerste af. De route was in het begin door allerlei woonwijken en we kwamen langs een bowls baan (soort petanque, met ballen die een bocht kunnen maken). Wij gestopt en even gaan kijken. Natuurlijk kwam Marie-José in gesprek met 1 van de bowlers. Op een gegeven ogenblik zegt Marie-José met een forse glimlach: zijn alle bowlers zo oud? Gelukkig konden ze er om lachen....

Om een uur of 3 waren we bij de camping die we gereserveerd hadden dit keer. Dat kwam omdat Marie-José op de laatste camping van een Nederlandse vrouw had gesproken, die verteld had dat er dit weekeind een vakantie dag (Labour Day) is. Dan hebben alle Australiërs een lang weekeind ( vrijdag tot en met maandag) en gaan ze allemaal weg. Gevolg alle campings vol en hogere prijzen....
En dat bleek wel na een paar telefoontjes, waarbij alle campings vol zaten. Maar de aanhouder wint en Marie-José bleef bellen. Uiteindelijk lukte het om voor donderdag tot en met zondag een aantal campings te vinden, top gedaan! Want we zagen het even somber in...
De camping was prima, zelfs met een tennisbaan en gratis rackets en ballen. Dus Rick en ik gingen even een balletje slaan. Voor mij alweer een hele tijd terug en Rick speelde met een soort squash racket (junior racket). Maar na een half uurtje kregen we wel wat gevoel en natuurlijk even een set spelen. Het ging gelijk op, maar de jeugd overwon natuurlijk, ondanks stevige weerstand van 'het oudje'....

Eten gekookt en nog even lopend wat boodschappen gedaan bij Coles. Daarna hadden we geen zin meer om naar het strand of het verdere stadje te lopen. Dus terug naar de camping en nog een spelletje kort-lang gewonnen door onze Rick.
Morgen de The Great Ocean Road!