17/3 Reizen met een verrassing, laatste verhaal.

Vrijdag 17/3
Na het wachten komt de beloning en dat is dat je de slurf in mag lopen naar het vliegtuig. Daarvoor hadden we nog wat gegeten (Marie-José een quiche!). In het vliegtuig zaten we achter elkaar, omdat ik er nier eerder kon inchecken en het vliegtuig helemaal vol was. Tot onze stomme verbazing bleven er 2 plekken leeg aan het raam. Dus maar even gevraagd of we daar mochten zitten, geen probleem.

Tijdens de vlucht redelijk veel geslapen. De vlucht was rustig op wat turbulentie na van een minuut of 10. In Guangzhou was het 15 graden en wat regenachtig. Onze koffers gingen door dit keer, dus daar hadden we geen omkijken naar. Verder natuurlijk 2 maal ergens door. De tweede keer verwezen naar het verkeerde loket en van tevoren ontdekt, dat we weer een formulier moesten invullen (met gegevens die ze al lang hebben). Tot slot doen ze nog heel interessant bij de laatste paspoort controle. Zuchten en steunen, nog een keer naar het paspoort kijken, enz. Om daarna allerlei stempels te zetten en dan mogen we eindelijk door.

Nu had Rick al gezegd dat wij in principe recht hebben op een hotelkamer omdat de tussenstop langer is dan 8 uur. Ook had ik op de site van China Southern iets gelezen over dit onderwerp. Dus we stappen door de douane en daar staat een stand van China met als onderwerp iets als transfers longer then. Dus maar eens gevraagd en we kregen direct een folder, waar we naar toe moesten. Dit gevolgd en zowaar we kwamen na een wandeling van een minuut of 5 bij China Southern.
Paspoort en boardings kaarten gegeven en vrijwel direct werd er gezegd, naar welk hotel wilt u (keuze uit 2). Onze mond viel open van verbazing, want zo makkelijk hadden wij het niet verwacht. We moesten even wachten en toen werden we naar buiten geleid naar een klaarstaande bus. Deze reed vanuit het vliegveld naar het hotel bijna een half uur. Dus zo reden we plotseling in China!
Het eerste stuk zag er nog redelijk verzorgd uit met palmbomen. Daarna zag je steeds meer (toeterende) brommertjes in alle maten en soorten. Maar ook mensen met handkarren en fietsen. De omgeving deed communistisch aan. Winkels (vaak dicht) met daarboven grote, vervallen, grijze flats. Vaak ook wegen afgezet en de kon de bus niet links af, maar moest hij doorrijden en verderop een u-turn maken, merkwaardig. Maar we werden keurig afgezet bij een groot, glimmend hotel.

Bij de balie weer paspoort en boarding passen. We kregen een kamer op de 10 de verdieping en konden gelijk door naar het ontbijt (het was hier een uur of 8). Het was wel een Chinees ontbijt, met veel warm voedsel en weinig brood. Ook een hele rij typisch waren Chinese gerechten, maar die hebben we maar overgeslagen. Daarnaast was er ook redelijk wat fruit. Naar de hotelkamer, nadat we er even over deden om de lift te begrijpen. Uiteindelijk kwamen we erachter dat je je pasje van de kamer moest gebruiken....

De kamer was ruim en zeg maar Europees. Alleen de bedden, spijkerhard! Toch maar wat geslapen. Dit was in ieder geval veel beter dan op het vliegveld wachten. Om 1400 worden we weer opgehaald. In de lobby van het hotel is een aparte plek voor gasten van China Southern. Alles is gewoon heel goed geregeld. Alhoewel Marie-José het toch allemaal wel een beetje spannend vindt (ik ook, hoor). Want ja, we zijn volledig afhankelijk van China Southern in dit voor ons vreemde land.
Na nog wat Chinese tv gekeken te hebben, om een uur of half 2 naar beneden en even wachten in de lobby. En jawel even voor tweeën werden we weer naar een (kleiner) busje geleid die ons keurig naar het vliegveld bracht. Het was nu droog en dan ziet de wereld er toch anders uit. Er waren ook veel meer winkels open (niet zo gek, we reden daar eerst tussen 7 en 8) en het zag er wat leefbaarder uit. Wel opvallend dat de winkels een soort van garage deuren (allemaal hetzelfde) hebben, met daar achter allerlei verschillende winkels. Maar het ziet er toch armoedig uit. Ook de omgeving met de hoge grijze flatgebouwen en veel onverzorgd groen met daartussen geregeld afval, ziet er niet florisant uit.
Uiteindelijk op het vliegveld, gescand bij binnenkomst. En ja, waar dan naar toe. Er stond groot bord 'departures', maar daar gingen de vluchten zo snel...
Dus uiteindelijk maar gevraagd bij China Southern. Die zagen onze boarding passen en vroegen zich af waar onze koffers waren (deze waren vanuit Melbourne doorgestuurd, Guangzhou, Peking en Amsterdam stond erop). Wel kregen we gelijk boarding passen voor de vlucht vanaf Peking naar huis. Ze zeiden tegen ons dat we in Peking moesten checken of onze koffers er wel waren.

De vlucht naar Peking begon met een kwartier vertraging, maar verder geen problemen. We lopen de sluis uit en daar staat iemand met een bord met onze namen erop (vip ontvangst!). Er werd verder niets uitgelegd, of we maar wilden meelopen, wel heel vriendelijk. Wij mee gegaan en we werden helemaal apart door alle douane geleid, het ging razendsnel. Alhoewel er nog wat twijfels waren bij de foto apparaten van Marie-José, iets met baterrijen, maar het was goed uiteindelijk. Toen moesten we wachten, waarom geen idee. Ons vermoeden was dat het iets met de bagage had te maken, maar niemand vertelde ons iets. Na een kwartier, kwam er iemand op ons af, dat alles goed was met de bagage en dat we door mochten lopen (en dat de bagage ook door ging naar Amsterdam, ook wel lekker). Zo maak je nog eens wat mee....

Omdat we in Ghuanzhou 2 plekken apart van elkaar hadden gehad (voor de vlucht naar Amsterdam), toch nog naar de incheck. Een pinnige tante snapte het direct en hup 2 nieuwe boarding kaarten naast elkaar. Zo kan het dus ook. Daarna nog een controle om naar de gate te kunnen, de strengste tot nu toe. Zelfs de oplaad en stroomkabels moesten eruit (voor het eerst!). Maar goed, ook doorstaan en dan nog even zo'n 3 uur wachten..... Uiteindelijk gingen we boarden, met allemaal dringende Chinezen (waarom geen idee, je plek is gereserveerd). We moesten dit keer met de bus naar het vliegtuig en niet even een klein stukje. Nee, ik denk dat we bijna een kwartier hebben gereden voordat we bij het vliegtuig aankwamen!

De vlucht naar huis was rustig en lang, maar wel iets sneller dan gepland. Uiteindelijk door de laatste controle op Schiphol. Dat hadden we wel een beetje gehad al die controles tijdens onze 7! vluchten van deze vakantie. Marc haalde ons op bij de vertrekhallen, konden we zo instappen en doorrijden. En nu dus lekker thuis!

Het was een mooie en bijzondere vakantie, zo de laatste 8 dagen met een veranderde Rick. Australie is een mooi land, waarbij alles wel ver uit elkaar ligt. Veel rijden om dingen te zien, die soms heel mooi zijn en soms wat tegen vallen.
Dat was het voor deze vakantie. Doeiiiii!!!