Sneeuwwandeling 2500 tot 3000 meter,zwaar en mooi

Het weer was weer wat beter en zeker om naar de eeuwige sneeuw te gaan. Maar wel weer rustig opgestaan, we hebben vakantie en geen haast. Rond 10 uur in de auto, maar wel even een extra thermo shirt aangetrokken. We hadden op de webcam van het ski-gebied gezien dat het 5 graden of minder “boven” kon zijn. Via Granada de bergen in, een lange, kronkelige weg omhoog, maar wel breed genoeg. Al gauw werden de uitzichten, mooier en mooier. Uiteindelijk kwamen we aan bij Pradollano. We zagen een grote parkeerplaats en een weg die leek een tunnel in te gaan. Dat bleek dus een hele grote parkeergarage ondergronds[e-1f60a]. Omgedraaid en op de grote vrijwel lege parkeerplaats buiten geparkeerd. Het (ski) dorp ingelopen richting de skilift, die helaas dicht was (stond niet op de site). Een paar aardige Spanjaarden vertelden ons, waar we naar toe moesten om de berg Pico Valeta te kunnen beklimmen (3398 meter). Nog weer 3 km omhoog met de auto. Vervolgens wandelschoenen en lopen maar. Het ging gelijk vrij steil omhoog via een vaag pad met stenen. Al gauw zagen we de eerste sneeuw. Hoe hoger we kwamen, hoe meer sneeuw. Na een tijdje liepen we alleen nog maar in de sneeuw. Uiteindelijk zijn we tot ruim 3040 meter gegaan. Eigenlijk wilden we naar de top, maar dat had nog een 1 uur steil omhoog in de sneeuw betekend. Onze schoenen zakten tot aan de enkels in de sneeuw! Mooie foto’s kunnen nemen en van onze lunch genoten. Terug trok het helemaal dicht en zijn we uit voorzorg over de weg gegaan. Op de heenweg kruisten wij die steeds. Na een tijdje werd het weer wat beter, dus maar weer rechtuit naar beneden (korter). Uiteindelijk beneden en nog even naar het eerste dorpje terug gegaan voor een bakkie. Daar kwamen we in gesprek met wat Amerikanen, die TADEJ POGACAR waren tegen gekomen. Ook hadden wij een wielrenster van Sdworks gezien. Uiteindelijk met zijn allen “happy birthday” gezongen voor de serveerster[e-1f600].

Naar de camping en even chillen, toch wel moe! We hadden een lekkere entrecote liggen, dus die heerlijk op gegeten. Toetje was een ijsje, maar dat waren wel hele kleine mini cornetjes! (10 cm). Dus maar 2 genomen…. Douchen en insmeren, vooral ons gezicht, want het was toch we snel gegaan op die hoogte. En nu zit Marie-Jose te wachten tot ik klaar ben, om een spelletje te spelen.