Hike met “Leen” en Aad en Marion/ Tineke en Trude

We hadden afgesproken met de mysterieuze “Leen” als gids, zoals later bleek een Belgische die terug naar de natuur was/is gegaan. Daarnaast hadden we Tineke en Trude enthousiast gemaakt de dag hiervoor. Op hun dag van aankomst (gisteren) spraken we Aad en Marion die ook mee gingen, heel spontaan.Niemand kende elkaar, maar het was een prachtige groep bij elkaar, aangevuld met James (Engels werkend in Portugal). Om 10 uur reden we naar de begraafplaats van Coma’s (via een niet geplande omweg[e-1f62d]…) waar weLeen oppikten. James kon het niet vinden en ging rechtstreeks naar de start van de wandeling in de Serra da Estrela 45 min rijden). Leen was/is een Belgische die de drukte, enz. is ontvlucht en in Portugal haar eigen leven kan leven. Ze heeft met haar vader (inmiddels overleden) veel routes ontdekt, gelopen en ontwikkelt in Serra da Estrela en is echt iemand van de natuur en tegen allerlei soorten van verspilling.

Met 2 auto’s richting de Serra da Estrala en de tocht er naar toe was prachtig. En ja hoor in de auto bleek dat Tineke en Trude een aantal jaar in het EG (ziekenhuis in Haarlem) hadden gewerkt in een periode dat Marie-Jose daar ook had gewerkt! En al gauw kwam de ene naam na de andere voorbij: ken je die, en wat vond je van die, bijzonder. Uiteindelijk de auto’s geparkeerd in een klein dorpje. Leen voorop en voor we het wisten liepen we een smal weggetje in en een steile afdaling naar beneden, heel verrassend. Het ene uitzicht was nog mooier dan het andere en ik nam teveel foto’s. Vlak voor een dorpje bij een waterval lunchen en zwemmen. Het was allemaal “terug naar de natuur”. Het was ook heel mooi om de net ontstane groepsdynamiek mee te maken, het klikte dus ! Na de lunch weer door en het einde was best wel pittig omhoog. Uiteindelijk zo’n 8 km gelopen en 1000 hoogtemeters, wat best wel veel is.

Aan het eind begon het wat te regenen en we zaten nog niet in de auto en het begon toch te plenzen! Terug op de camping nog wat regen, maar gewoon bij ons met zij allen aan de borrel, onwijs gezellig. Ondertussen ontdekte ik ook nog dat Aad een UWV collega is[e-1f606], toeval bestaat niet.

Maar na borrelen volgt eten en we zijn met zijn zessen naar het (startend) restaurant gegaan waar wij de eerste dag hier hadden gegeten. Uiteindelijk gekozen voor gerecht voor ons alle 6, top. Sommigen nog een toetje, soort taart, ook lekker. Het was volgens mij een topdag voor iedereen. Wij hebben in ieder geval genoten. Het is zo mooi om zomaar spontaan zo iets mee te maken! We kregen ook nog een mail van Leen, dat ze het heerlijk vond dat wij voor zo’n leuke groep hadden gezorgd. Dat is leuk om te horen, maar voor ons gevoel was het allemaal spontaan ontstaan, TOEVAL BESTAAT NIET[e-1f607]