Geen regen, maar hitte!

Na een karig ontbijtje stonden we precies om 8 uur bij de Notre Dame. Dit om alle drukte voor te zijn. Dat was ook zo, maar we mochten niet onze fietsen binnen het hek zetten om zelf een stempel te halen. Je ziet in heel Parijs veel bewaking en politie/militairen met zware bewapening. Dus ook bij de Notre Dame een aardige man met detector. Er werd voor ons een stempel gehaald (wel de mooie met reliëf, maar wel wat klein...). Even een gesprekje (in gebrekkig Engels) gehad met de bewaker, die uit Belgisch Kongo kwam en zijn vader spraak Vlaams. Hier kwam uit dat de bewoners van Parijs toch wel bang zijn voor weer een aanslag....
De route door Parijs was goed te doen, tot glas op de weg, niet gezien en jahoor lekke band De hele band maar vervangen en nu gebruik gemaakt van die handige lucht patronen. Maar hoe werkt zoiets nu ook alweer. Iets zelf doen is toch weer anders dan een ander (bij MTB) het zien doen. Maar uiteindelijk ontdekt en gelukt. Vervolgens en we gingen over een heel lang fietspad met heel veel hardlopers. Het pad was met allerlei opstakels en schoot dus niet echt op. Koffie bij een bakker en dus met iets lekkers. We wilden 's middags warm eten en dus op zoek in een stadje. We zagen een mooi terras, maar wat bleek op zondag geen eten (hele terras zat vol, ze hadden goed geld kunnen verdienen... Rare Fransen). En in het hele dorp van alles open, maar geen lunch te krijgen... Dus maar op plan B, onze eigen lunch, een beetje Camino ganger heeft een noodplan. Al met al een rommelige ochtend waarbij het niet erg op schoot. In de middag goede wegen, met zo nu en dan wat gemene klimmetjes. Alleen daar was die zon, die brandende zon. Langzamerhand kreeg hij ons in de greep en het kostte veel energie. Uiteindelijk aangekomen bij het dorp van onze Chambre D' hotes (gisteren voor gebeld). Toch weer zoeken en een km of 4 omgereden en gevonden. Fietsen in de garage, wat te drinken en een heel gedeelte voor ons zelf, incl. een soort huiskamer. We waren wel blij dat we er waren....