Mooie afdalingen, beklimmingen en een zwembad

Zaterdag 13/8
We starten na een redelijke nacht (toch maar een deken over het laken en dat sliep beter) om iets over half 8. Voor het eerst met de mouwloze shirts aan en heel even de armstukken (was niet nodig achteraf). Wel gelijk een beklimming, maar we zijn fris. Daarna lijken de afdalingen langer en de beklimmingen vriendelijker, soms wel langer maar goed te doen. Om een uur of half negen rijden net over de top van een helling en zien zo'n prachtig uitzicht dat Marie-José spontaan: ' I believe i can fly' te zingen. De omgeving en het moment geeft mij in ieder geval een gelukzalig gevoel, tot aan tranen in mijn ogen. Het is ook wat in mijn ogen encounter ons brengt, luisteren naar je eigen gevoel. Dat klinkt heel zweverig, maar dat is het absoluut niet, zeker niet als je het in de praktijk toepast. Een andere insteek is dat dit moment me ook deed denken aan 30 jaar terug, toen ik met een aantal anderen (die het waren, weten dat nog wel) door tussen de wolken door en in de bergen van Noord-west Spanje reed en ik de uitspraak deed: 'als je een beetje gek bent, denk je dat je kan vliegen' (waarop iedereen moest lachen, maar toch ...) Magische momenten zijn dit in mijn ogen.
Daarna kwamen we terecht voor de koffie in 1 van de honderd mooiste dorpen van Frankrijk (Aubeterre sur Dronne) zo zei het bord en de Zweedse eigenaar van de zaak waar wij koffie/thee gingen drinken. Hij was eigenlijk dicht, maar voor een koffie en een thee konden we wel binnen komen. Wel doorlopen naar het balkon (tussen 2 prachtige Harleys door), want daar was het mooie uitzicht. En inderdaad, adembenemend! Even nog wat water gehaald

Net toen de temperatuur ging oplopen, kwamen we in de bossen en de Dordogne terecht. Goede timing, want het fietste heerlijk zo uit de zon en een beetje omhoog, een beetje omlaag en wat vlak. Lunch gezocht in La Pizou, maar moeizaam, uiteindelijk weer teruggereden en bij een bakker een opgewarmde pizza en een stokbrood met drinken gescoord. Het werd al steeds warmer en de zon brandde pittig. Dus toch maar niet veel verder, er zou een camping 5 km verderop zijn, met speciale pelgrims overnachtingsplaatsen. Aangekomen om half 2 en natuurlijk dicht tot 1500 uur. Maar opgebeld en toen werd de deur opengedaan. Vriendelijke mevrouw die ons, dachten wij, begreep. We moesten meelopen en kregen een mooie plek toegewezen in de schaduw, maar ja toen werd duidelijk dat zij dacht dat wij een tent hadden... (blijft soms lastig communiceren in een vreemde taal). Maar ze boodt ons een vouwwagen (back to the roots), zonder stroom en midden op een leeg veld, midden in de zon. Vonden wij niet erg, als we maar een slaapplaats hebben. Je wordt toch minder kieskeurig. Een leuke bijkomstigheid was, dat er een klein zwembad was, heerlijk. Dus de hele middag aan het zwembad, met ligbedden en een parasol doorgebracht. Om een uur of 5, biertje erbij en ach wat hebben we het rot ....
Ook weer wifi naar 3 dagen, daardoor weer wat reisverslagen. We gaan nu de warmte in, dus vroeger starten en eerder stoppen. Want na 1400 uur (max.) fietsen wordt te warm.