Wandelaars afstand? Nee, toch iets langer....

Maandag 15/8
Uitgeslapen, voor het eerst, tot 8/830 uur ( voor ons heel lang en het is dan al lang licht). Dat was ook wel ook wel nodig na de dag van gisteren. Voor het slapen nog snel een extra douche gedaan, eindigend met koud. Dat hielp en de meeste hitte was uit ons lichaam. Even na 9 uur gestart, we zouden maar 25 km fietsen. Het fietsen was zeker voor Eric nog niet echt makkelijk. Marie-José, de bikkel, ging er gelijk voor. De lange rechte wegen van Les Landes zijn niet aantrekkelijk. Er komt geen einde aan. Maar we waren toch in Labouheyre om 1045 uur. Even vragen en de pelgrims overnachtingsplaats gevonden. Maar het is Maria ten Hemel (feestdag), dus de kamers waren aan familie vergeven, grrr.. Dachten wij even een kort dagje te hebben. Zij zij wel dat 24 km verderop een gelegenheid was speciaal en alleen voor pelgrims en daar was zeker plaats (eerst zien dan geloven...). Eerst een bakkie gedaan en toen op pad. Marie-José trok er gelijk flink aan (24/25 km per uur) en Eric volgde net. Na 10 km kwam er meer wind tegen en gingen we meer kop over kop rijden. In een toptijd ( ondanks de eindeloze, lange en rechte wegen) kwamen we in Onesse-et-Laharie aan. Even vragen (er ging iemand met de fiets voorrijden ...) en we kwamen bij een bar. Daar stond ma Flodder en die zei 2 minuten wachten. Na 1 minuut kwam ze naar buiten met handdoeken en een soort van beschermingslakens. Om de hoek was een huisje (kon niet op slot), hetgeen volledig was ingericht en 6 slaapplaatsen. Het zag er keurig uit, incl. 2 ijskasten. Heerlijk gedoucht en vooral Eric was toe aan een powernap. Helaas het was toch wel erg warm, dus een beetje buiten, een beetje binnen, maar echt wegzakken lukte niet. Om een uur of half 6 het dorp verkent, maar daar was niets. Naar onze hotel-bar-restaurant (ma Flodder) en maar eens een roseetje besteld. Gelukkig was er een Engelsman ( denken wij, later zei hij dat hij 7 talen sprak), die wat tolkte. En hij regelde dat we 's avonds om 1900 uur eten kregen (alleen voor ons als pelgrims ). Na het roseetje een biertje voor Eric en toen kwam er een wandelaarster ( in delen de Camino) erbij zitten. Zij kon goed Engels. Vervolgens kwam de Engelsman er ook bij zitten en het werd gezellig! Hij had ook de Camino gelopen en hele verhalen. Zij sliep onderweg gewoon in het bos (real back to basic). Uiteindelijk kregen we om 1900 uur eten (binnen), incl. dessert, top. Nu zitten we lekker buiten, nog steeds redelijk warm, met een kopje thee, bij onze refugio.
Morgen starten we om 7 uur, richting Dax en daar voorbij. In Spanje gaan we zeker een aantal rustdagen nemen !