Regen? Toch niet. Klimmen? Stieren rennen? Jawel!

Zat 20/8
Goed geslapen in deze aparte kerk/refugio met zoveel mensen. Rustig opgestaan, om half zeven ging het licht aan. Voor half 9 moet iedereen weg zijn en gaat de deur dicht. Het regende, dus we zagen alle wandelaars zich in regenkleding hijsen. Wij ook ons regenjack en overschoenen aan. Toen we om 745 uur klaar waren, was het .... droog (gelukkig).
De stad uit zonder route GPS is niet onze favoriete bezigheid. Maar in Pamplona werd dat voor ons opgelost. Op de stoep/straat was er om de 5 meter een Jacobs schelp in de tegels gemaakt. Als je die volgde (en de stroom wandelaars), kwam je precies op de goede weg. Dus wij waren dit keer snel uit het centrum weg (ook nog even brood en een croissantje gescoord). In de stad was het nog wat voorzichtig klimmen, maar al gauw werd het meer. 'Even' 2,2 km klimmen 6 tot 8 % was toch geen kattepis. Het waren ook van die verraderlijke wegen. Het ene moment denk je dat de weg amper omhoog gaat en dan moet je naar je laatste (en laagste ) versnelling. Op het andere moment lijkt het heel stijl te worden en dan valt het wel mee. De hele dag door krijgen we relatief (tov de andere dagen) veel steile klimmen (ingeschat 6 tot 8% , maar incl. bepakking...) te verwerken. Valt toch een beetje tegen, maar op een geven ogenblik, went het. En uiteindelijk concludeerden wij onderweg, vinden wij dat klimmen ook wel de uitdaging en geeft het veel voldoening als je weer boven bent of de dag door bent gekomen. In Puenta la Reina koffie gedronken en boodschappen gedaan. Doorgefietst naar Estella. Daar kwamen we binnen in een lange straat en waarvan we dachten, er komt geen eind. En belangrijker waar was nou dat centrum....
Toch doorgereden en verdomd een klein straatje naar rechts en een groot plein met allemaal restaurants. Je moet even geduld hebben soms. Daar wat gegeten, geholpen door een ober die werkelijk geen woord Engels kon en maar bleef Spaans praten. We dachten naar de pelgrims Aubergue 8 km na Estelle te gaan. Maar voor het wisten waren we er voorbij. En aangezien we lekker hadden afgedaald en geen zin hadden om terug te klimmen, maar door naar Los Arcos 11 km verderop. En daar kregen we geen spijt. Het was namelijk feest in Los Arcos (later bleek dat dit de zevende en laatste dag was). De pelgrims Aubergue was een verademing. Kleinschalig, een beetje Mexicaans aandoend. En een Nederlandse vrijwilligster (Willy), wat ook wel eens lekker is. We kunnen een 4 persons kamer krijgen (er komt verder niemand, dus gewoon met zijn tweeën, heerlijk). Dan blijkt dat er hier 7 dagen lang stieren rennen zijn (zoals in Pamplona, maar dan niet met steken). En dat ze langs de hostel komen, we zitten eerste rang! Een uur lang komen 3! stieren langs, opgejaagd en uitgedaagd door zowat het hele dorp. En ook op het laatste moment de stieren ontwijken. Echt diervriendelijk komt het niet over, maar om het eens mee te maken...
Nog een tijd met Willy gepraat en vooral Marie-José kon haar hart ophalen, Willy komt ook van een boerderij. Overigens hebben we de was door een heuse 'mangel' gehaald (zelf opzoeken als je niet weet wat het is...).
Daarna nog even naar het centrum. Daar komen we terecht bij een arena met tribunes eromheen, vrij toegankelijk. Muziek erbij en steeds 1 stier in de arena. Het doel is om een ring om zijn hoorn te krijgen. Dat lukt soms, maar soms lukt het de stier bijna (half) om een van de stuk of 7 mannen in de arena te raken. Het is wel apart om dit mee te maken. Ook nog even geluisterd naar de plaatselijke Gerard Joling, Miguel. Erg leuk om dit alles zomaar uit het niets mee te maken. Zitten nu in een soort huiskamer, waar een aantal Spanjaarden een spel spelen. Er heerst hier een erg relaxte sfeer, heel erg prettig. Al met al een mooie dag geweest (het Franciscaanse witte bier smaakt ook erg lekker!).