28/8 Stilte, kraaien en mooie refugio

Zondag 28/8
De nachtrust was voor Marie-José matig. Te warm en ook nog laat tot zeer laat (4 a 5 uur) binnenkomende gasten (waaronder de 2 Nederlandse die voor het eerst met studiegenoten gingen eten/stappen). Tot slot kwam er nog iemand op de gang (andere kamer) binnen, die over zijn nek ging vanwege overmatig drankgebruik. Eric had dit keer wat minder last van dit alles. Om 7 uur opgestaan en rond 8 uur reden we weg uit een nog stil zondags Leon. Bij de stad uitrijden kwamen we nog een groep jongens tegen ( met een als vrouw verklede toekomstige bruidegom waarschijnlijk), die wij gistermiddag ook waren tegengekomen. Er zijn dus niet alleen in Nederland (m'n Amsterdam) vrijgezellen feestjes. De jongens hadden dus de hele nacht doorgehaald en zaten ook wat versuft in een portiekje. De stad uit over de brug waar alle pelgrims langs moeten (traditie).
Eenmaal buiten de stad en de voorsteden wordt het stil. De stilte is heerlijk na de drukke stad. De omgeving is echter dor en er staan wat bomen. Het maakt mij triest. Het is niet alleen de omgeving realiseer ik mij. Het is ook de gedachte dat er toch een einde komt aan deze tocht en de 'roes' waar je met zijn tweeën in zit. We zijn nu ongeveer 4 weken onderweg en nog 1 1/2 week te gaan. Aan de andere kant weet ik dat straks mijn eigen bedje ook weer heel lekker slaapt! Maar je hebt soms van dit momenten....
Na ongeveer 30 km kwamen we in Hospital de Orbigo (mooie namen hier) aan. Het leek een klein dorpje en we besloten bij het eerste cafeetje te stoppen. We keken naar binnen en ....
een prachtige binnentuin met mooie zitjes. Wel zelf koffie/thee halen en maar weer eens een chocolade punt. Deze was wel wat groot en viel niet helemaal lekker. Ik probeerde voor het eerst sinds lange tijd een capacino. Dat doe ik dus niet meer! In Spanje is dat heel veel melk en een beetje koffie.... De jongens van de MTB even geappt met een selfie van de koffie, omdat ik weet dat zij ook om half 11 aan de koffie gaan na hun PWN tochtje van de zondag. Gelijk natuurlijk reactie terug van deze app fanaten, zij hadden onderweg nog een regenbui op hun kop gehad (wij niet, hier bijna altijd strak blauw). Nadat we weer verder zijn gefietst, blijkt het dorpje wat groter en mooier, met een prachtige brug naar het centrum.

Het landschap om ons heen werd wat afwisselender en de bergen komen dichter bij. Maar op een gegeven moment een hele lange, rechte weg zoals in Les Lande (vlakke stuk onder Bordeaux). We passeren een huis en zien plotseling op de elektriciteitsdraden een stuk of 100 kraaien zitten, die je zo nu en dan hoort. Het komt wat dreigend over, zeker als je de film Birds van Alfred Hitchcock kent. Het lijkt heel erg op een scène uit deze film. De kraaien vliegen op en .... nee, ze doen het niet.
Ze vliegen vriendelijk even met ons mee, pfff.

De resterende 30 km fietsen we fluitend uit en we komen rond 12 uur is Astorga aan. In Astorga zelf moeten we eerst nog een korte klim van zeker 20 % doen, hijgend komen we boven. Gisteren hadden we in Leon nog de finish van de ronde van Spanje gezien en daar hadden ze in de laatste 3 km ook een zeer (waarschijnlijk nog steiler) stijl stuk. Later bleek dat ze langs Leon waren gekomen. Bij het wegrijden uit Leon zagen we nog de bus van Astana staan. Na even zoeken en vragen vinden we de Albergue waar we naar toe wilden. Weer lekker vroeg, dus we kunnen kiezen waar we willen slapen. Het is een ruime Albergue met grote buitenplaats om te zitten en de was op te hangen. Binnen een ruime zithoek met daarachter een keuken. Als je op het balkon van onze kamer staat, zie je rechts de kathedraal, prachtig. Het is binnen gelukkig niet zo warm, dus na de lunch even lekker gelegen op bed. Rond 5 uur de straat op en er blijken allerlei festiviteiten aan te komen. Op het grote plein op een terras gaan zitten en na een hele lange toespraak en wat huldigingen, komt er optreden. En wel van Flamengo danseressen, dat hadden we nog niet meegemaakt! Even gekeken en daarna terug naar de hostel. Rond 8 uur terug naar het centrum (loopafstand) om wat te eten. En elke keer staan we er weer verbaast van hoeveel mensen er dan zijn. De hele dag zie je zowat niemand, maar 's avonds is het plotseling druk. Het lijkt wel alsof alle Spanjaarden iedere dag uit eten gaan! Op het grote plein blijken de optredens door te zijn gegaan (soort wedstrijd) en we zien nog weer een ander optreden, leuk. Daarna weg van dat plein en naar een leuke, rustiger plek om te eten. Die vinden we en dit keer, voor het eerst, gaan we paella eten. Wel met kip, want wij zijn niet zo van die vis eters. Het is heerlijk, opgediend in een pannetje (zie foto). Cornetto toe en toen hadden we het wel gehad. Morgen gaan we klimmen naar 1500 meter (vanaf zo'n 700 meter).