8/3 Phillip Island en ijs bij zonsondergang.

Woensdag 8/3
Redelijk rustig opgestaan, ontbeten, nog wel wat fris, maar het beloofde een prachtige dag te worden. We gingen naar Phillips Island, een tocht van zo'n 105 km. We deden rustig aan en vlak voor de brug naar de overkant zagen we al de eerste mooie uitzichten. Net over de brug gestopt bij een Information punt. En zoals altijd ook hier weer een super aardige man, die ons haarfijn vertelde waar de mooie uitzichtpunten zijn en waar je hoelang kan hiken.
Eerst reden we door naar het uiterste puntje van het eiland. Daar was een prachtig uitzicht op mooi blauw water en enorme rotspartij. Ook nog even een bakkie gedaan en geluncht. Ondertussen veel over onze wederzijdse belevenissen in Australie verteld. Herkenning maar ook andere nieuwe verhalen van elkaar gehoord.

Hierna gingen we naar een ander uiterst puntje van het eiland, waar we eerst een stuk liepen over een prachtig breed strand, met mooie golven (echte surf golven volgens Rick). Daarna met een trap omhoog en konden we om de baai lopen naar wederom een prachtige rotspartij waar de golven mooi op terecht kwamen. Azuur blauwe, heldere zee, met diverse soorten blauw. Van hieruit had je ook een schitterend zicht op het brede strand, waar de golven heel breed naar toe rolden. Al met al ruim een uur gelopen met ook nog weer mooie gesprekken met Rick over zijn gevoel bij Australie en zichzelf, bijzonder. Het was prachtig weer, dus we kregen weer een kleurtje, maar dit keer wel goed ingesmeerd!

Daarna door richting Sorento, waar we morgen met de boot over willen gaan richting de The Great Ocean Road. Nog even een tussenstop net over de brug bij San Remo, waar we ook nog een mooi uitzicht hadden. Om een uur of 5 kwamen aan en nog even boodschappen gedaan, incl. Rick's favoriete Australische bier.
Bij de camping aangekomen in Rosebud zagen we net het personeel vertrekken. Deze gaven ons nog even snel de code van de douche/wc en ze zeiden: zoek maar een plek uit en morgenochtend maar afrekenen. Zo makkelijk gaat dat hier.
Er waren plekken genoeg, dus een lekkere plek op 10 meter! van het strand. Het leven kan heel goed zijn! Marie-José en Rick maakten een pesto-kip pasta (heerlijk). Daarna gingen we de zonsondergang bekijken, 3 stoeltjes mee. En een lekker bakje met ijs (ook een diepvries in de koelkast van de caravan...) mee.
En dan genieten...
Zowel van het ijs, als de zonsondergang als van elkaar. Wat is het toch fantastisch als je aan de andere kant van de wereld in alle ongedwongenheid hele diepe gesprekken kan hebben met je volwassen (geworden....) zoon.
En daarna natuurlijk ons eerste potje kort-lang. Tegen de verwachting in door mijzelf gewonnen... Vervolgens hebben we nog even de foto's tot nu toe op de laptop bij Rick bekeken. En zaten wel wat beauty's bij!