Steil en steiler in de auto en lopend

Middels ons inmiddels gewoon vakantie ritme om een uur of 9 ontbeten. Om een uur of 10 gingen we nog wat boodschapjes doen in Ardales. Daar waren we al eerder geweest en we wilden naar een supermarkt waar je vlakbij kon parkeren. Via Google maps wat uitgezocht (allemaal kleine buurt supermarktjes) en daarna toe gereden. We kwamen op het plein naar links en omhoog, steil, nog verder omhoog, nog steiler en smaller en toen een bocht en steil en smal. Lukte net, maar Marie-Jose had het wel gehad. Ik verder, stukje achter uit, de bocht om, brede straat en rustig naar beneden[e-1f923]. Niets aan de hand, en we kwamen toevallig ook nog langs de bakker waar we konden parkeren. Brood gehaald, supermarkt bezocht en een bakkie op het plein. Terug op de camping nog wat gelezen en daarna geluncht.

In de middag de hike Gaitanes, die startte vlakbij de tunnel van de Caminito del Rey. Eerst redelijk steil omhoog en toen een afdaling en wederom een onduidelijke route. Uiteindelijk gekozen voor de richting van Caminito del Rey, wat uiteindelijk klopte, omdat je vlak voor de “echte” start, een u-turn moest maken. En laten ze daar nu net een lint hebben gespannen, omdat ze aan het werk waren bij de ingang. Een beetje bizar, omdat het zegmaar 10 meter voor het paadje was wat wij moesten hebben. Uiteindelijk even daarvoor steil naar beneden gegaan, hetgeen net lukte. Vervolgens een mooi pad langs een rivier met hoge bergen op de achtergrond. Daarbij kwamen we langs een soort strandje aan het riviertje met een picknick tafel. Daar zijn wij gaan zitten. Het was een soort stilte plek met op de achtergrond vogel geluiden. Het was prachtig en we hadden er nog uren kunnen zitten. Het was nog net niet emotioneel, maar gaf wel een gevoel van rust en bezinning, heel apart!

Na een tijdje toch maar doorgelopen, en toen kwam er een steile klim, halverwege was er een afwijkend pad die naar een uitzichtpunt ging (niet de route). En ja, dat pad was nog steiler, maar beloonde ons wel met een schitterend uitzicht. Pad weer terug naar beneden om op de route te komen. Maar opeens stond verder op het pad een bordje naar links en dat was een nog steiler pad[e-1f92d]. Boven waren we rond en het was tijd voor Sangria. Maar helaas “ons” restaurant was dicht (maandag). Doorgelopen en verderop was wel een restaurant open. Op de terugweg kwamen we nog een Nederlander tegen, dit net was aangekomen. Voor we het wisten vertelde hij van alles over zichzelf (burn-out, etc.). Wel een hele aardige man. Na het eten kwam dezelfde man nog even langs en heeft hij een borreltje mee gedronken. Morgen laatste dag hier en dan ….